"Srebrny łabędź" I - Amo Jones

Tytuł: Srebrny łabędź
Tytuł oryginalny: The Silver Swan
Autor: Amo Jones
Cykl: Elite King’s Club (tom 1)
Wydawnictwo: Kobiece
Tłumaczenie: Monika Wiśniewska
Liczba stron: 336
Moja ocena: 5/10

Opis wydawcy:

Madison Montgomery to typowa dziewczyna z bogatego domu. W życiu nastolatki wszystko się zmienia, kiedy jej matka dopuszcza się zbrodni, a potem popełnia samobójstwo. Wybucha skandal, przez który dziewczyna znajduje się na językach wszystkich. Gdy ojciec Madison ponownie się żeni, zapada decyzja o przeprowadzce, a dziewczyna trafia do prywatnej szkoły. Mogłoby się wydawać, że to jej szansa na nowy start…

Madison przekonuje się, że mury szkoły skrywają straszne tajemnice, a wszystkimi uczniami rządzi grupa dziesięciu niepokornych chłopaków. Elite King’s Club rozsiewa wokół siebie aurę tajemniczości i terroru. Chociaż dziewczyna nie chce wierzyć plotkom na ich temat, zaczyna mieć wątpliwości, kiedy wpada w oko przywódcy elitarnego klubu. Okazuje się, że Bishop zaczął na nią polowanie.

Dlaczego członkowie Elite King’s Club nienawidzą Madison, a mimo to dyskretnie pilnują jej bezpieczeństwa? Co stało się z poprzednią dziewczyną, która związała się z jednym z nich? Dlaczego te wszystkie mroczne tajemnice są tak niebezpiecznie pociągające?

źródło: http://www.wydawnictwokobiece.pl/produkt/srebrny-labedz/

"Sekrety są bronią, a spustem milczenie."

   "Srebrny łabędź" to książka, na którą naprawdę dość długo czekałam. Nie da się ukryć, że okładka przyciąga wzrok, a ja do tego lubię Darki. Byłam przekonana, że ta książka porwie mnie w swój świat, zaskoczy i każde znęcać się nad wydawnictwem o jak najszybsze wydanie kontynuacji. Jak wiecie (albo nie :D) ja serie z tymi samymi bohaterami czytam zazwyczaj wtedy, kiedy całość jest już wydana. Rzadko kiedy zdarzy mi się brać za książkę, gdzie kontynuacja wyjdzie za parę miesięcy. Jednak jak widać zdarzają się wyjątki. Szczególnie kiedy wydawnictwo zaproponowało mi zrecenzowanie tego właśnie tytułu. Oczywiście więc, że się zgodziłam i z niecierpliwością czekałam na listonosza.

   Zacznę od pozytywów książki, którym niewątpliwie jest wizualne wydanie książki. Po pierwsze, ja nie mogę wyjść z podziwu jak wygląda okładka. Zdecydowanie w tej kategorii "Srebrny łabędź" zasługuje na miejsce na piedestale. Po drugie każdy rozdział rozpoczyna się na czarnej stronie. CZARNEJ! Nigdy nie spotkałam się z takim zabiegiem i muszę przyznać, że robi wrażenie. Kiedyś gdzieś napisałam, że nie ważne jaka będzie treść tej książki, warto ją mieć chociażby dla okładki. W dalszym ciągu podtrzymuję swoje zdanie.

   Madison Montgomery po samobójstwie matki, wprowadza się do ojca i jego nowej żony. Nie spodziewa się, że ta ma nastoletniego syna - Nate'a. Jeszcze nie napisałam nic konkretnego o bohaterce a już zaczynają się schody. Mianowicie mam chyba problem z czytaniem ze zrozumieniem, bo w jednym momencie Madi mówi, że ojciec zostawił ją z matką, gdy ta była dzieckiem. Potem natomiast mówi, że tyle razy ojciec miał inną kobietę i tyle razy się przeprowadzali, że ta uczyła się w różnych szkołach. Co pominęłam i z kim w końcu mieszkała Madi przez prawie całe życie? 

   Bohaterka uważa się za wycofaną samotniczkę, której ciężko nawiązuje się znajomości. Jednak jej zachowanie sugeruje zupełnie coś innego. Nie ma problemów by rozmawiać i zaprzyjaźniać się z rówieśnikami, jest pewna siebie i wyszczekana. Ponadto, wystarczy żeby jakiś facet stanął jej na drodze, zbliżył się do niej (nie ważne, że nawet kiedy ją obraża), ona się z nim od razu całuje. Poważnie, o co chodzi, że Madi z każdym się całuje i prawie dochodzi do czegoś więcej? Szczerze mówiąc sama nie wiem, którego w końcu naprawdę "pragnęła", albo w sumie którego najbardziej, bo pragnęła wszystkich. Zastanawiam się zatem czy autorka nie pogubiła się przypadkiem w tworzeniu jej postaci.

   Kolejna sprawa - w sytuacji zagrażającej zdrowiu a nawet życiu, Madi absolutnie nie myśli o zagrożeniu, a raczej o tym kto jest przystojny, kto ma jak twardą klatę, czy inne nieważne rzeczy. Co to za absurd ja się pytam? Zamiast się bronić, bohaterka ma seksualne myśli - w czasie napadu!

   No i na koniec, bohaterka ani trochę się nie szanuje. Koleś po przespaniu się z nią, twierdzi że "drugi raz nie wejdzie w syfa" (czy jakoś tak). Jak możecie się domyślać, jego słowa nie mają pokrycia. Ten sam koleś obraził Madi tyle razy, że nie jestem w stanie tego zliczyć. Finalnie dziewczyna i tak angażuje się emocjonalnie, co w ogóle jest absurdem, bo oprócz obrażania i uprawiania seksu, oni nawet ze sobą praktycznie nie rozmawiali.

"Są rozdrażnieni, tajemniczy i apodyktyczni, ale przy tym..urzekający. I właśnie dlatego muszę za wszelką cenę trzymać się od nich z daleka. Zwłaszcza od Bishopa Vincenta chole*nego Hayesa."

   Członkowie klubu mają natomiast uchodzić na złych, tajemniczych i mrocznych. Tymczasem według mnie uchodzą bardziej na "dorastających chłopców", którzy tylko starają się tacy być, ale mają swoje gówniarskie momenty i ani trochę nie wyczuwałam od nich "dominacji". Początkowo autorka przedstawia ich jako władczych i ponad wszystkimi. Sytuacja w stołówce skojarzyła mi się z filmem "Zmierzch". Wiecie, ten początek co wampiry wchodzą i zasiadają do stołu a każdy aż trzęsie portkami :D. "Królowie" rządzą się swoimi prawami, robią co chcą i z kim chcą. Rozkazują, szczególnie Madi, a ta jak zaczarowana robi wszystko co chcą. Nie, nie ze strachu. Po prostu nie wiedzieć czemu się nie sprzeciwia. Gdzieś w połowie okazuje się, że oni to wszystko robią dziewczynie... by ją chronić. Ja tego nie kupuję.

   Pomysł z Książką (która gra główną rolę w tej powieści) jak najbardziej świetny i trafiony, tylko że totalnie nie przemyślany. Po pierwsze przewidywalny. Nie trzeba być Sherlockiem by skojarzyć fakty. Po drugie za mało rozwinięty. Zabrakło mi wyjaśnień czemu, jak, skąd. Zgaduję, a raczej na to liczę, że w kolejnych tomach dostaniemy więcej odpowiedzi niż pytań i mam nadzieję, że autorka specjalnie nie napisała nic więcej na ten temat w tym tomie, by rozwiać wszelkie wątpliwości w kolejnych.

"Biblioteka ma w sobie coś magicznego. Jest niczym portal do wielu różnych światów."

   Przeszkadzało mi też to, że autorka pewne proste, nic nie wnoszące do fabuły czynności rozwlekała w nieskończoność (na przykład dokładne opisy, w prawie każdym rozdziale, jak bohaterka bierze prysznic). A te ciekawe (choćby ten o którym wspomniałam wyżej, z Książką), które zasługiwały na rozbudowanie, były urywane. Rozumiem, że do samego końca miała być utrzymana aura tajemniczości, ale niektóre wątki aż się prosiły o rozwiniecie i zaintrygowanie czytelnika jeszcze bardziej. Tymczasem jest sekret, każdy coś ukrywa, ale w obliczu imprez i małostkowych "związkowych" problemów, najważniejsza część książki schodzi na dalszy plan.

   Mam problem w ocenie tej książki, bo z jednej strony powinien być to Dark. Powinno być mrocznie i tajemniczo. I tajemniczo niby jest, bo do samego końca mamy nie wiedzieć o co chodzi z Elite King’s Club, a autorka stopniowo dawkuje nam informacje o nim, ale ja mam wrażenie, że tych tajemnic się namnożyło, aż w końcu dalej nie jestem pewna na czym konkretnie polega "działalność" Królów..

   Z drugiej jednak strony ciężko ocenić tę książkę jako Dark, bo niektóre problemy bohaterów są małostkowe, głównie dotyczą szkoły i rodziców, przez co bardziej czułam się jakbym czytała niedopracowane NA. Jak już pisałam - imprezy, picie i seks weszły na pierwszy plan, przez co cała ta otoczka związana z Elite King's Club została potraktowana byle jak i ciężko wziąć ją "na poważnie".

    Uważam, że "Srebrny łabędź" miał ogromny potencjał a autorka miała wielkie pole do popisu, jednak tego nie wykorzystała. Skupiła się nie na tym co trzeba, stworzyła papierowych bohaterów, którzy nie zdobyli mojej sympatii a do tego urwała parę wątków. Styl autorki jest lekki, przez co przeczytałam tę książkę błyskawicznie. Brak zbędnych opisów, chociaż w tym przypadku mogły okazać się przydatne i dopełnić fabułę. Historia sama w sobie nie jest zła, ale jak pisałam - nie została dopracowana w moim odczuciu. Jednak finalnie o dziwo, nie zniechęciła mnie do sięgnięcia po kontynuację. Chcę wiedzieć co będzie dalej, chcę się dowiedzieć o co dokładnie chodzi z tytułowym "Srebrnym łabędziem", chcę się przekonać czy autorka poprawiła swój styl, no i chcę mieć te piękne okładki na półce w całości. 

   Nie polecam tej książki, ale też jej nie odradzam. Od was zależy, czy "chcecie zagrać w grę".

"Witaj, Madison. Możliwe, że nas nie znasz, ale my znamy ciebie. Chcemy zagrać w pewną grę. Oto co się stanie, jeśli przegrasz..."

Cykl "Elite King's Club":
Tom 1. Srebrny łabędź
Tom 2. Marionetka 
Tom 3. Tacet a Mortuis

Za egzemplarz bardzo dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu